Met de blik van bovenaf
Een soepele invoering van ERTMS begint met een goede voorbereiding. Daarin neemt het Operationeel Kenniscentrum ERTMS (OKE, uit te spreken als ‘oo-kaa-ee’) het voortouw.
Arjo van Loo, manager van het OKE, en Astrid Korthagen, clustermanager ERTMS Verkeersleiding bij ProRail, werken samen en houden daarbij vooral het brede perspectief in het oog.
Wat is jullie rol bij de invoering van ERTMS?
Astrid: “Zorgen dat Verkeersleiding klaar is voor invoering van ERTMS. En dat we de kansen die ERTMS biedt optimaal benutten. We willen ERTMS samen met de gebruikers ontwikkelen en invoeren.
Arjo: “Het OKE is onderdeel van de Programmadirectie ERTMS. We zijn een klein clubje van 5 man met als missie de toekomstige gebruikers van ERTMS helpen bij de voorbereiding. Dat doen we via alle organisaties die betrokken zijn bij de invoering van ERTMS. Mijn rol is die van meewerkend voorman.”
Hoe kijken jullie terug op het begin van de samenwerking?
Arjo: “Ik herinner me nog dat Astrid in het begin niet zo gecharmeerd was van het OKE.”
Astrid: “Van het OKE zelf was ik wel gecharmeerd, maar niet van de koers. Om ERTMS goed voor te bereiden vind ik dat je gebruik moet maken van de implementerende organisaties, dus de gebruikers.
Arjo: “Jij stapte in toen je overtuigd was van het belang. Een goeie zet.”
Astrid: “Ja, er zijn inmiddels al mooie voorbeelden. Er zijn OKE-werkgroepen die helpen om producten te maken, zoals gebruikersprocessen, de filmpjes ‘Kijkje in de praktijk’ en talkshows. Bij die bijeenkomsten is zoveel energie! Supermooi om te zien hoe treindienstleiders en machinisten elkaars wereld gaan begrijpen en met elkaar vraagstukken oplossen. Er is ook een stakeholdersplatform dat elke 2 maanden bij elkaar komt en de grote lijn in de gaten houdt.”
Welk probleem hebben jullie recent samen opgelost?
Arjo: “Een voorbeeld is de simulator. De vraag is: hoe gaan gebruikers straks werken met ERTMS als dat steeds verandert? We willen niet wachten tot we ERTMS hebben, maar nu al met een simulator de praktijk nabootsen. Maar het is nogal een ingewikkelde kluwen, met al die technische keuzes en vragen zoals: wie gaat straks de simulator beheren?”
Astrid: “Je moet erboven zweven om te kunnen bepalen wat ons nu het beste helpt. De uiteindelijke keus was in het begin niet de meest voor de hand liggende, maar blijkt nu wel de beste.”
Wat levert de samenwerking nog meer op?
Astrid: “Winst is dat alle stakeholders van het platform buitengewoon betrokken zijn. We helpen elkaar, mensen denken met je mee en dat doen we nu vanuit de hele keten. Arjo heeft dit goed opgezet.”
Arjo: “Dank je! Mensen samenbrengen zoals wij doen, is nieuw en het kost tijd en doorzettingsvermogen. Maar nu gaat het als vanzelfsprekend. Ik ben er trots op dat een platform voor ERTMS hebben waarin echt iedereen meedoet. Vervoerders, verkeersleiding, opleidingsbedrijven. Zelfs het ministerie en het exameninstituut schuiven aan.”
Leren jullie ook iets van elkaar?
Astrid: “Arjo is supercreatief en hij krijgt dingen voor elkaar door er gewoon voor te gaan. Dat geeft me nieuwe inzichten.”
Arjo: “Ik heb veel respect voor Astrid omdat ze dicht bij zichzelf blijft en haar eigen koers vasthoudt. Best lastig in de waan van de dag, en met programmaorganisaties die jouw koers mede bepalen.”
Tot slot: wat is volgens jullie het geheim van goede samenwerking?
Astrid: “Openstaan voor elkaars mening. En daarover kunnen discussiëren. Met Arjo kan ik ook wel pittige discussies hebben, maar we komen er samen wel uit.”
Arjo: “Ja, ik ben blij dat Astrid zich altijd uitspreekt. De creativiteit in mijn team heeft soms een keerzijde, namelijk dat we wel eens slordig zijn of iets vergeten. Astrid houdt ons bij de les.
Ook als het gaat om het brede perspectief, de blik van bovenaf. Er zijn gelukkig veel mensen die enthousiast op hun doel afgaan. Wat wij vooral moeten doen is beoordelen of we nog op koers zitten. Astrid benadrukt dat voortdurend. En altijd.”
Astrid: “Haha, ja, daar zorg ik wel voor!”
|
